تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین..

اينكه بدون صرف هيچ هزينه اى بتوانى سفر كنى هميشه هم خوشايند نيست..اينكه به اندازه پلك زدن به گذشته سفر كنى، هيچ خوب نيست.. اى كاش سفر در گذشته پولى بود.. مى شد راحت به انجا سفر نكرد.. مى شد خاطرات را سرجايشان گذاشت و با خيال راحت در مسير حركت كرد.. بدون حتا يك نظر به عقب..اما خب نمى شود.. تو اين دنياى لعنتى همه چيزهاى بدرد نخور مجانى است..

 

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

من از براى مصلحت در حبس دنيا مانده ام

                   حبس از كجا من از كجا مال كه را دزديده ام

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

"اغلب مفسران مثنوی بر این نکته تأکید می‌کنند که این اثرِ جاودان با حرف «ب» شروع شده است. نخستین کلمه‌اش «بشنو!» است. یعنی می‌گویی تصادفی است شاعری که تخلصش «خاموش» بوده ارزشمندترین اثرش را با «بشنو» شروع می‌کند؟ راستی، خاموشی را می‌شود شنید؟ همه بخش‌های این رمان نیز با همان حرف بی‌صدا شروع می‌شود. ن تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

يك سالن سرتاسر پنجره.. رو به  جنگلى سبز كه شب هاش جز صداى جيرجيرك ها هيچ صدايى نيست.. پنجره هاى قدى بدون پرده.. يك كاناپه سبز سير با كوسن هاى قرمز.. فرش تركمن قرمز مربع وسط سالن.. و يك صندلى لهستانى رو به منظره.. تمام روياى من از شبى شروع ميشود كه اين خانه را سراسر شمع روشن كند.. با موزيك گِرِگ هينِ تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

اين منصفانه نيست.. من خيلى دير فهميدم كجاى اين دنبا ايستاده ام و حالا وقت انجام چه كارى است.. بعنى راستش من هنوز هم نميدام كه الان وقت انجام چه كارى است.. اما خوب مى دانم  كه هيچ پخى نشدم.. و اين خيلى ناراحت كننده است..امشب حالم شبيه شب تولدم است.. وقتى هر بار يادم مى افتد چى فكر مى كردم و چى شد..

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

روزگارى بود كه من.. ولش كن.. حوصله ى اين ها را ندارم.. هستند آدم هايى كه از سنگ شدن قلبشان هراس دارند.. نگران اين وضع موجودند و مدام اين حالت را بيان مى كنند.. آنها متاثر ازينكه ديگر خوشحال نمى شوند و كسى نمى تواند خوشحالشان كند غمگين تر مى شوند.. من ولى جز دسته ى آنها نيستم.. با وجود اينكه كسى يا چ تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

مى شود روزى تغيير كرد .. مى شود به جاى تمام ماليخولياى باطل به حقيقت لبخند زد.. مى شود فراتر از آدم ها.. اتفاقات.. روزمره.. خواست و لبخند زد.. و حتا يك پنجشنبه با وجود شنيدن اخبار مهلك و دردناك، كل روز از خداوند به خاطر تمام انچه اتفاق افتاده سپاس گذارى كرد.. بله مى شود تغيير كرد و تسليم شد.. و اين همان راز زندگيست.. راز شعف..

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

تو آدم سالمى نبودى.. سالم بودنت يعنى اينكه كنترل روى افكار و اعمالت نداشتى.. روح زخمى و پاره پوره ات از كودكى از تو انسانى كينه توز، خشمگين و نا مهربان ساخته بود.. با تمام اينها قالب دوست داشتنى و روشنفكرى كه براى خودت ترتيب داده بودى دل هر دخترى را مى ربود.. طولى نكشيد كه من اينها را بفهمم..من حتا تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

hØmë | ËmåiL | PяØfiLë MØzĦgдN år¢hIvëمرداد ۱۳۹۶تیر ۱۳۹۶خرداد ۱۳۹۶اردیبهشت ۱۳۹۶اسفند ۱۳۹۵دی ۱۳۹۵آذر ۱۳۹۵آبان ۱۳۹۵مهر ۱۳۹۵شهریور ۱۳۹۵مرداد ۱۳۹۵اسفند ۱۳۹۳بهمن ۱۳۹۲دی ۱۳۹۲آذر ۱۳۹۲آبان ۱۳۹۲مهر ۱۳۹۲شهریور ۱۳۹۲مرداد ۱۳۹۲تیر ۱۳۹۲خرداد ۱۳۹۲اردیبهشت ۱۳۹۲مهر ۱۳۹۱شهریور ۱۳۹۱مرداد ۱۳۹۱تیر ۱۳۹۱خرداد ۱۳۹۱ تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

نيمه تاريك وجود اثر دبى فورد، كتاب روانشناسى يا بهتر است بگويم كتابى در زمينه شخصيت شناسى است.. هنوز كامل نخوانده امش اما تا حدودى برايم جذابيت داشته.. اين كتاب به ما نشان مى دهد كه چطور سايه تاريك و ناخوشايند شخصيتمان را بشناسيم و بپذيريم و دوستش بداريم.. دوستش بداريم تا دوباره به طبيعت واقعى مان بازگرديم.. تا بدانيم آزادى چيست و از آن چه مى خواهيم.. تا آزاد و رها شويم..خوب است.. بخوانيدش..

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....